Οι περισσότερες καινοτομίες στον τουρισμό αποτελούν μικρής κλίμακας βελτιώσεις σε ποικίλες δραστηριότητες, που ενισχύουν την «οικονομία των εμπειριών» και αυξάνουν το οικονομικό όφελος, μέσω της προσαρμογής των προσφερόμενων υπηρεσιών σε συγκεκριμένους στόχους. Αυτό υπογράμμισε ο καθηγητής Τουρισμού του Πανεπιστημίου Lapland κ.Seppo K.Aho, μιλώντας στην εκδήλωση «Καινοτόμες τάσεις στην τουριστική ανάπτυξη», που οργάνωσε το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Εφηρμοσμένης Επικοινωνίας και το Τμήμα Επικοινωνίας & ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο κ.Seppo K.Aho είπε χαρακτηριστικά ότι ακόμη και η αξία ενός φλιτζανιού καφέ μπορεί να πολλαπλασιαστεί όταν στην προσφορά του εφαρμοστούν οι αρχές της οικονομίας των εμπειριών (συμπεριλαμβανομένου του τρόπου σερβιρίσματος, του περιβάλλοντος, της “σκηνοθεσίας” κλπ.). Νέες ιδέες, επινοήσεις και καινοτομίες αποτελούν την απαραίτητη καύσιμη ύλη της οικονομίας των εμπειριών, τόνισε, αναφέροντας τη Ντίσνεϊλαντ ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής της έννοιας αυτής στην πράξη.
Η αισθητική και η τέχνη, η φυγή, η μάθηση και η χαλάρωση αποτελούν σημαντικές κινητήριες δυνάμεις του σύγχρονου τουρισμού, τόνισε ακόμη ο καθηγητής για να δείξει ότι οι έννοιες αυτές πρέπει να αξιοποιηθούν για καινοτομικές δράσεις. Μια ποικιλία τουριστικών υπηρεσιών, εξήγησε, συνδέεται με καθεμιά από αυτές τις θεματικές -και με αντίστοιχες σημαντικές καινοτόμες εξελίξεις. Τα μουσεία τέχνης, λόγου χάρη, έχουν εξελιχθεί με τρόπο ώστε να εξυπηρετούν τις ανάγκες των επισκεπτών τους για μάθηση και χαλάρωση- πέρα από την παραδοσιακή ανάγκη για αισθητική απόλαυση. Η αύξηση της οικονομικής αξίας περιλαμβάνεται σε αυτές τις εξελίξεις. Η σκηνοθεσία, η χρήση ρόλων και άλλων αρχών που προέρχονται από το χώρο του θεάτρου βρίσκουν εφαρμογή στην οικονομία των εμπειριών. Η αύξηση της οικονομικής αξίας στην οικονομία των εμπειριών βασίζεται συνήθως σε άυλους πόρους, όπως είναι οι ιδέες.
Η σιωπή, επίσης, αποτελεί ένα παράδειγμα πολύτιμου άυλου πόρων στο πλαίσιο της οικονομίας των εμπειριών. Η σπανιότητά της στις αστικές κοινωνίες την καθιστά μια συναρπαστική θεματική και προοπτική. Η σιωπή χρησιμοποιείται ήδη ευρέως σε κάποιες παραδοσιακές μορφές τουρισμού, π.χ. σε ησυχαστήρια και ταξίδια σε παρθένες φυσικές τοποθεσίες. Εντούτοις, η σιωπή θα μπορούσε να παρασχεθεί ως υπηρεσία και υπό άλλες μορφές εντός αστικών περιβαλλόντων, σε χώρους όπως είναι οι θρησκευτικοί ναοί, τα μουσεία τέχνης, οι αθλητικές εγκαταστάσεις, κλπ. εφόσον αναπτύσσονταν οι κατάλληλες καινοτομίες για τους αντίστοιχους σκοπούς σύμφωνα με τις ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου.
Γιάννης Παπαδόπουλος
