Άρθρο του ∆ηµάρχου Λευκάδας, Κων/ νου ∆ρακονταειδή, δημοσιεύτηκε στην εφηµ. “Λευκαδίτικος Λόγος” με θέμα: «Σκέψεις µε αφορµή τη νέα τουριστική περίοδο». Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο .
«Ακόµα και το πιο µακρύ ταξίδι αρχίζει από ένα βήµα…
Όλοι γνωρίζουµε ότι η οικονοµία του νησιού µας στηρίζεται στον τουρισµό, γεγονός που καθιστά την τρέχουσα περίοδο την πλέον κρίσιµη. Πολύ περισσότερο που στο σηµερινό περιβάλλον αστάθειας, η ανάγκη να βασιστούµε στις δικές µας δυνάµεις είναι πιο απαραίτητη από ποτέ. Σε καιρούς αβεβαιότητας, µόνο εµείς οι ίδιοι µπορούµε να εγγυηθούµε το κοινό µας µέλλον και για να βρούµε συντονισµό στα
βήµατά µας χρειαζόµαστε διάλογο και συνεννόηση.
Ζούµε σε έναν τόπο προικισµένο, µε οµορφιές που εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη, χαράσσονται στη µνήµη του. Ωστόσο, η αγάπη, ο σεβασµός και η ευγνωµοσύνη για όσα η Λευκάδα µας έχει απλόχερα χαρίσει, δεν περνούν µόνο µέσα από ύµνους για τις ατέρµονες οµορφιές της. Απαιτούν τις δικές µας συγκεκριµένες πράξεις και κοπιώδεις προσπάθειες για να δώσουµε πίσω στο γαλαντόµο νησί µας λίγα µονάχα από όσα εκείνο µας προσφέρει.
Υπενθυµίζω πως από καιρό έχει δοθεί σε δηµοσιότητα το σχέδιο για την τουριστική ανάπτυξη. Μοιραζόµαστε µε τους δηµότες της Λευκάδας το όραµα να µεταµορφωθεί το νησί µας σε τόπος συνάντησης ανθρώπων, εποχών και πολιτισµών. Να ξεφύγουµε από ένα µοντέλο “υπερκατανάλωσης” των πόρων, όπως αυτή προκαλείται από την ανεξέλεγκτη επέκταση των ανθρώπινων παρεµβάσεων και την επιβολή τους στο φυσικό περιβάλλον. Να δούµε τον τουρισµό ως ένα καλωσόρισµα όχι απλώς πελατών, µα επισκεπτών- φιλοξενούµενων, των οποίων οι θετικές εντυπώσεις θα µας ταξιδέψουν στις δικές τους πατρίδες και θα αποτελέσουν την καλύτερη διαφήµιση. Τόπος συνάντησης ανθρώπων, λοιπόν, ηµών των ντόπιων µε τους φιλοξενούµενούς µας, αλλά και τόπος συνάντησης εποχών, από τη σύγχρονη Λευκάδα της πόλης µέχρι την οµηρική Ιθάκη του Οδυσσέα, από τη Λευκάδα των ορεινών χωριών που ο χρόνος σταµατά µέχρι τα παραθαλάσσια γραφικά χωριά που απλώνονται στο απέραντο γαλάζιο. Και τόπος συνάντησης πολιτισµών, της παράδοσής µας, των θεσµών παλιών και νέων, της σύγχρονης δηµιουργίας, όπως συναντιούνται αναµεταξύ τους αλλά και µε την κουλτούρα που φέρνουν οι ίδιοι οι επισκέπτες. Εµφατικά τα παραδείγµατα των “Γιορτών” και του “Φολκλόρ”, τα οποία στηρίζουµε αναζητώντας και νέα.
Πρόκειται για ένα όραµα που θέλει να συνδέσει µε ένα αόρατο νήµα όλες τις γωνιές του νησιού και µε ήπιες παρεµβάσεις να “φωτίσει” την ορεινή Λευκάδα µας και τα χωριά, µοιράζοντας τη δόξα µε τις ακτές µας. Συµβάλλει στον πολυπόθητο στόχο για επιµήκυνση της τουριστικής περιόδου αφού το µοντέλο “ήλιος- θάλασσα” είναι εγγενώς περιορισµένης εποχικότητας και ο µόνος τρόπος για “τουρισµό όλο τον χρόνο” είναι να αναδείξουµε και τις άλλες µας οµορφιές: τις γεύσεις και τα τοπικά προϊόντα µέσα από τη στήριξη της αγροτικής παραγωγής, των ιχθυοτροφείων, τα µονοπάτια που θα συνδέουν σηµεία ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, τις διαδροµές στην “πατρίδα” του Οδυσσέα και, φυσικά, τις υδάτινες διαδροµές στα νησιά. Μετατρέπει δε τα σηµερινά πεπερασµένα όρια της ανάπτυξης των µικρών καταλυµάτων σε πλεονέκτηµα, καθώς είναι αυτά που δίνουν αµεσότητα στη σχέση (οικοδεσπότης- φιλοξενούµενος), αντίθετα από τις µεγάλες ξενοδοχειακές µονάδες που µαζί µε το απρόσωπο, δεν ταιριάζουν στο χαρακτήρα και το ύφος του νησιού µας.
Το όραµα θέλει φαντασία, θέλει εκεί που σήµερα υπάρχει εγκατάλειψη να δούµε την αναγέννηση. Χρειάζεται, όµως, όσο τίποτε περισσότερο σχέδιο, µεθοδευµένες ενέργειες µε µακροπρόθεσµο, βραχυπρόθεσµο και καθηµερινό χαρακτήρα. ∆ίχως εξειδίκευση στο συγκεκριµένο µένει κενό γράµµα και εξανεµίζεται. Αυτό επιχειρεί να κάνει το σχέδιο τουριστικής ανάπτυξης, το οποίο τόσο µας έλειψε τα προηγούµενα χρόνια. Εξάλλου σε αυτούς τους πρώτους µήνες της νέας δηµοτικής αρχής προσπαθήσαµε να οικοδοµήσουµε τις βάσεις πάνω στις οποίες θα χτίσουµε τα επόµενα χρόνια.
Η προσπάθεια αναδιάταξης των δηµόσιων, κοινόχρηστων χώρων αποτελεί κοµµάτι από το παζλ της αναδηµιουργίας. Πώς θα απαιτήσουµε τον σεβασµό, πώς θα προσελκύσουµε ποιοτικό τουρισµό, εάν εµείς οι ίδιοι δεν σεβόµαστε τον τόπο µας, εάν εµείς οι ίδιοι τον απαξιώνουµε λειτουργώντας αυθαίρετα; Για πρώτη φορά η Λευκάδα έχει κανονισµό κοινόχρηστων χώρων, κανονισµό υπαίθριας διαφήµισης, µε οριοθετηµένους τους χώρους για ανάπτυξη τραπεζοκαθισµάτων και συγκεκριµένους τους δρόµους για τη µετακίνηση των αυτοκινήτων. Γιατί δίχως κανόνες αντικειµενικούς και µε καθολική ισχύ δεν µπορεί να προχωρήσει µια συγκροτηµένη κοινωνία.
Επιχειρούµε να βάλουµε τάξη σε ένα από τα πλέον σηµαντικά µέρη της Λευκάδας, εκείνο που την έκανε ξακουστή στα πέρατα της γης: το Πόρτο Κατσίκι. Το αισθητικό µπάχαλο µε τις καντίνες που λειτουργούσαν περιοδικά πότε µε, πότε δίχως άδεια, τελειώνει. Προχωρούµε στη νόµιµη διαδικασία δηµοπράτησης, αφού πρώτα εγκαταστήσουµε αρµονικά µε το µέρος περίπτερα.
Επιδιώξαµε και ολοκληρώνουµε αυτές τις µέρες µια σηµαντική αδελφοποίηση µε την κινεζική πόλη Zhoushan στοχεύοντας σε µια αµοιβαία
επωφελή συνεργασία και στην προβολή της Λευκάδας στην πλέον ανερχόµενη παγκόσµια οικονοµία.
Στηρίζουµε µε τις περιορισµένες µας δυνάµεις την ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισµού, ενώ επόµενος σταθµός είναι η οργάνωση ηλεκτρονικού χάρτη των µονοπατιών της ορεινής Λευκάδας και µια καλή αρχή διάνοιξης από µονοπάτι που θα επιλέξουµε βάσει της µελέτης. Όπως και να περπατήσουµε την υπόθεση των ιχθυοτροφείων, εκκινώντας από τη λιµνοθάλασσα “Παλαιό”, τη δυτική λιµνοθάλασσα την οποία σκοπεύουµε να αξιοποιήσουµε -αναδείξουµε ακριβέστερα, µέσα από εξαιρετικά ήπια παρέµβαση για τη δηµιουργία οικοτουριστικού πάρκου. Επεξεργαζόµαστε ήδη τον νέο οργανισµό εσωτερικών υπηρεσιών του ∆ήµου µας. Με δεδοµένες τις µεγάλες ελλείψεις που αντιµετωπίζουµε σε προσωπικό, επιχειρούµε να προσαρµόσουµε την εσωτερική δοµή του ∆ήµου στις ανάγκες και τα χαρακτηριστικά της Λευκάδας, στις οξυµένες ανάγκες δηλαδή της καθηµερινότητας, τον τουριστικό χαρακτήρα της οικονοµίας του νησιού κοκ. Είναι όλα καλώς καµωµένα; Προφανώς, όχι. Στο παζάρι τα αυτοκίνητα και, βεβαίως, τα µηχανάκια σε καµία περίπτωση δεν έχουν εξαλειφθεί, το επίπεδο
καθαριότητας δεν είναι το επιθυµητό, ενώ τα προβλήµατα των υποδοµών µαςκατατρέχουν.
Θέλω να είµαι ειλικρινής: γράφω αυτές τις γραµµές για να µοιραστώ σκέψεις και κάποια πρώτα βήµατα της δηµοτικής αρχής για την επανεκκίνηση της Λευκάδας. Οι δυσκολίες στο εγχείρηµα είναι πάρα πολλές: από την αποψίλωση των υπηρεσιών µας (ενδεικτικό είναι ότι δεν βγαίνουν οι βάρδιες για την καθαριότητα ή ότι απουσία δηµοτικής αστυνοµίας δεν έχουµε τη δυνατότητα να επιβάλουµε την τήρηση των
κανόνων), µέχρι την αναζήτηση µε το µικροσκόπιο της τελευταίας δεκάρας για να προχωρήσουµε σε αναγκαία έργα. Από την αδιανόητη γραφειοκρατία για την πιο απλή, καθηµερινή ενέργεια, µέχρι την ατέρµονη αλληλογραφία µεταξύ υπηρεσιών για να µεταφέρουµε την άµµο από εκεί που στοιβάζεται εκεί που την έχουν ανάγκη. Από ένα δίκτυο ύδρευσης που σαν παλιάτσος είναι γεµάτο µπαλώµατα, µια βόµβα που
κρατάµε στα χέρια µας, µέχρι το κουφάρι του θεάτρου που δεσπόζει στην πλέον µοναδική τοποθεσία της πόλης µας για να µας στοιχειώνει τα βράδια. Η λίστα δεν έχει τελειωµό. Εκπαιδευτήκαµε για πολλά χρόνια σε µια πολύ λάθος νοοτροπία, µε περιορισµένη κοινωνική συνείδηση και σε µια, το λιγότερο, προχειρότητα που λίγο ή πολύ είχε βάλει το νησί στον αυτόµατο πιλότο. Βήµα το βήµα ανοίγουµε τη συζήτηση, θέτουµε τις βάσεις για να οικοδοµήσουµε ένα µέλλον αλληλοσεβασµού και ανάπτυξης µε κοινωνικό πρόσηµο. Επιζητούµε την κριτική για να βελτιώσουµε και να επιταχύνουµε τις προσπάθειές µας και για να γίνει το κοινό όραµα η νέα µας πραγµατικότητα. Έχουµε ανάγκη τη συµµετοχή τόσο στον
καθηµερινό αγώνα για έναν αξιοπρεπή και φιλόξενο ∆ήµο, όσο και στον διάλογο για το παρόν και το µέλλον µας.
Σε κάθε περίπτωση, είµαι βέβαιος ότι θα είναι “ζεστό” το καλωσόρισµα και στους φετινούς µας επισκέπτες, µε σεβασµό απέναντί τους και απέναντι στον τόπο µας.»
