Φρένο στα ντιλ της ανάγκης στον χώρο των ξενοδοχείων βάζουν, όπως όλα δείχνουν, η διετής (2013-2014) «άνοιξη» του ελληνικού τουρισμού και τα έσοδα που προσδοκούν να βάλουν στα ταμεία τους οι Έλληνες ξενοδόχοι από τους 19 εκατ. ξένους (τουλάχιστον) που αναμένεται να κάνουν φέτος διακοπές στη χώρα μας.
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, αξιόπιστες πηγές της ξενοδοχειακής και της τραπεζικής αγοράς κάνουν λόγο για 180 ξενοδοχεία τεσσάρων και πέντε αστέρων σε όλη τη χώρα τα οποία βρίσκονται στο στόχαστρο υποψήφιων αγοραστών και στο επίκεντρο συζητήσεων για να αλλάξουν χέρια.
Μόνο ένας από τους τραπεζικούς ομίλους της χώρας φέρεται να προωθεί την αλλαγή ιδιοκτησίας σε περίπου 40 από τα θεωρούμενα «καλά» ξενοδοχεία που βρίσκονται στο χαρτοφυλάκιό του, τα δάνεια των οποίων δεν εξυπηρετούνται.
Ταυτόχρονα, σύμφωνα με κορυφαίο ξενοδοχειακό παράγοντα, περί τα 5.000 μικρά στην πλειονότητά τους ξενοδοχεία (τα μισά απ’ όσα λειτουργούν σήμερα δηλαδή) «βρίσκονται υπό κάποιας μορφής πίεση».
Η πίεση αυτή εκδηλώνεται, ωστόσο, με διάφορες μορφές. Στις περισσότερες περιπτώσεις παίρνει τη μορφή αδυναμίας εξυπηρέτησης των δανείων της επιχείρησης, παρότι το ξενοδοχείο έχει πελάτες και έσοδα. Άλλες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις έχουν ξεμείνει και από πελατεία, αφού δεν κατάφεραν να υπογράψουν συμβόλαια με ξένους τουρ οπερέιτορ. Μια τρίτη κατηγορία δέχεται μεγάλη πίεση φέτος καθώς ήταν στενά συνδεδεμένη με την αγορά της Ρωσίας η οποία, σύμφωνα με τις υπάρχουσες εκτιμήσεις, ενδέχεται να καταγράψει πτώση 5-20% φέτος.
Μια άλλη ομάδα ξενοδοχείων απειλήθηκε με ξαφνικό θάνατο καθώς βασιζόταν αποκλειστικά σε Έλληνες παραθεριστές και βρέθηκε χωρίς πελατεία μετά την ακύρωση των προγραμμάτων κοινωνικού τουρισμού, τη δραματική μείωση των εκδρομών των ΚΑΠΗ και την κατάρρευση του εσωτερικού τουρισμού τα τελευταία χρόνια.
Ο αριθμός των ξενοδοχείων στα οποία έχει μπει πωλητήριο από τους ιδιοκτήτες τους φέρεται να φθάνει τα 1.100 σε σύνολο 10.000. Όμως, η ελληνική ξενοδοχειακή αγορά του 2014 δεν είναι ίδια με αυτήν των αρχών του 2013.
Παύλος Υψηλάντης
