Στο υψηλότερο ρεκόρ όλων των προηγούμενων ετών έφθασε ο αριθμός των τουριστών στη Βαρκελώνη το 2016, με 18,5 εκατ. διανυκτερεύσεις, τοποθετώντας τη χώρα πολύ πιο μπροστά από άλλες ευρωπαϊκές πόλεις όπως το Μιλάνο, η Γενεύη, το Μόναχο και η Βιέννη. Ωστόσο, ο μαζικός τουρισμός έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα στους ντόπιους καθιστώντας πλέον απαραίτητη την ανάπτυξη ένας νέου τουριστικού μοντέλου.
Συγκεκριμένα, η αντίληψη των κατοίκων της Βαρκελώνης αλλάζει. Ενώ η μεγάλη πλειοψηφία εξακολουθεί να θεωρεί ότι ο τουρισμός αποτελεί ωφέλιμη δραστηριότητα για την πόλη, ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων πιστεύει ότι ο τουρισμός έχει φτάσει στο μέγιστο δυναμικό του, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Έρευνας για την Τουριστική αντίληψη από το Δήμο της Βαρκελώνης.
Επιπλέον, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που πραγματοποίησε η εταιρεία παροχής συμβουλών CBRE, η πρωτεύουσα της Καταλονίας εξακολουθεί να υστερεί από τις προαναφερθείσες πόλεις τόσο στη μέση τουριστική δαπάνη όσο και στο ποσοστό των αφορολόγητων αγορών.
Αυτού του είδους αγορών, οι οποίες επιστρέφουν το ποσό IVA στους ξένους τουρίστες για δαπάνες που υπερβαίνουν τα 90 ευρώ, θεωρούνται αξιόπιστο μέτρο του αριθμού των τουριστών με υψηλή αγοραστική δύναμη.
Επί του παρόντος, ο μέσος τουρίστας στη Βαρκελώνη είναι περίπου 36 ετών, είναι ήδη εξοικειωμένος με την πρωτεύουσα και ξοδεύει κατά μέσο όρο 60 ευρώ ημερησίως για καταλύματα και 76,6 ευρώ για άλλα πράγματα.
Οι τοπικές αρχές συζητούν την ανάγκη αλλαγής του τουριστικού μοντέλου της πόλης. Έχοντας καταλήξει στην τρέχουσα κατάσταση, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος του τομέα;
Σύμφωνα με τον Josep Maria Cervera, εμπειρογνώμονα διεθνούς στρατηγικής, η Βαρκελώνη “ζει μια ασυνεπή ύπαρξη”, με πολιτικές που αντιβαίνουν στον τύπο τουρισμού που θα ήθελε να προσελκύσει. Για τον Josep Maria Cervera, ο οποίος είναι επίσης καθηγητής στο πρόγραμμα Διεθνών Επιχειρήσεων στο UPF της Βαρκελώνης, το σημερινό τουριστικό μοντέλο πρέπει να αλλάξει, αλλά επισημαίνει επίσης ότι, για να επιτευχθεί αυτό, υπάρχει ανάγκη για μια ” πολιτική προώθησης “.
Ο κ. Cervera χρησιμοποιεί ως παράδειγμα το Άμστερνταμ και υποστηρίζει ότι η πόλη αυτή έχει καταφέρει να παραμείνει ανεξάρτητη, παρά την έλλειψη ξενοδοχειακής υποδομής της, μεταβαίνοντας από τον τουρισμό “του καφέ” (όπου είναι νόμιμο να καπνίζει κανείς μαριχουάνα) σε ένα πιο οικογενειακό μοντέλο.
