Το μεγαλύτερο ποσοστό των ταξιδιωτικών δαπανών του Αμαζονίου πηγαίνει στις αεροπορικές μεταφορές – που λειτουργούν από εταιρείες της Βραζιλίας και της Χιλής – ενώ το υπόλοιπο δαπανάται για καταλύματα και κυρίως παραμένει στην πόλη Leticia, της Κολομβίας, σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Κολομβίας με επίκεντρο τα έσοδα από τον τουρισμό του Αμαζονίου.
Πιο αναλυτικά, ο τουρισμός στον Αμαζόνιο ξεκίνησε πριν από πενήντα χρόνια, αλλά μόνο τα τελευταία 15 χρόνια έχει μετατραπεί σε σημαντική πηγή ευημερίας για την περιοχή. Η αυξανόμενη περιβαλλοντική συνείδηση και το ενδιαφέρον για την εξερεύνηση του μεγαλύτερου τροπικού δάσους στον κόσμο – με τα ποτάμια και τη βιοποικιλότητα – υποκινεί εκατοντάδες τουρίστες να επισκεφθούν την περιοχή. Ωστόσο, τα περισσότερα από τα έσοδα από τον τουρισμό ξοδεύονται στην πορεία προς τον Αμαζόνιο, αφήνοντας ελάχιστα για τις τοπικές κοινότητες.
Σύμφωνα με τον Καθηγητή Germán Ignacio Ochoa, του Γραφείου του Αμαζονίου του Εθνικού Πανεπιστημίου, μόνο το 11% των εσόδων από τον τουρισμό φθάνει στις αυτόχθονες κοινότητες, οι οποίες συνήθως έχουν την εντολή να οργανώνουν τοπικές μετακινήσεις, εκδρομές, επισκέψεις στις κοινότητες και τοπικούς ξεναγούς.
Ο καθηγητής προειδοποίησε ότι “παρά το γεγονός ότι η περιοχή – ειδικά στη Leticia και στη νότια περιοχή του Αμαζονίου – θεωρεί τον τουρισμό ως την καλύτερη εναλλακτική λύση για την ανάπτυξη της περιοχής, αν αυτή η γνώμη δεν είναι σύμφωνη με αυτή του τοπικού πληθυσμού των θεσμών και της ηγεσίας, θα «πέσει στο κενό»”.
Ενώ ξεκίνησαν ορισμένες οικογενειακές επιχειρήσεις και ενώ σημειώθηκε αύξηση της απασχόλησης και του αριθμού των επισκεπτών στην περιοχή, ο τουρισμός εξακολουθεί να ελέγχεται από αστικές επιχειρήσεις, οι οποίες κερδίζουν τη μερίδα του λέοντος από τα κέρδη.
Ο καθηγητής Ochoa σχολίασε το γεγονός ότι οι ιθαγενείς οργανισμοί πρέπει να είναι αυτοί που ελέγχουν τον τουρισμό, καθώς οι δημόσιοι υπάλληλοι που ασκούν τα καθήκοντά τους στις δημοτικές αρχές συχνά αλλάζουν, εμποδίζοντας την επεξεργασία μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής για την ανάπτυξη και την ευημερία του τουρισμού. Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι τα έσοδα από τον τουρισμό του Αμαζονίου πρέπει να παραμείνουν εντός των κοινοτήτων.
