H ατομική έκθεση του Ελβετού καλλιτέχνη John Armleder, μία πρωτοβουλία του Χρήστου Οικονόμου σε συνεργασία με τον Nicolai Frahm θα λάβει χώρα στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Μυκόνου και θα διαρκέσει μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου 2016.
Ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της εικαστικής σκηνής από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο John Armleder παρουσιάζει ένα πλούσιο έργο που αποτελείται από πίνακες, γλυπτά και εγκαταστάσεις, έχοντας αναγνωριστεί εξίσου από κριτικούς και εκπροσώπους της τέχνης, ενώ οι ιδιαίτερες πρακτικές που χρησιμοποιεί τον καθιστούν μια ξεχωριστή δύναμη επιρροής για την τέχνη μέχρι σήμερα. Ξεκινώντας με το opening party στις 4 Αυγούστου (7-9μμ), η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου 2016.
Η έκθεση καλύπτει το έργο του Armleder από τo 2000 μέχρι σήμερα και αναδεικνύει τις πολλές και διαφορετικές διαστάσεις της τέχνης του, μέσα από μια διαδρομή κατά τη διάρκεια της οποίας ο ίδιος οργανώνει και διαγράφει την πορεία της έκθεσής του. Η έκθεση των έργων του Armleder στις αίθουσες της σχολής και τις εγκαταστάσεις της, συμπληρώνεται από υπαίθρια γλυπτά, έργα των Yoshitomo Nara (γεν. 1959, Χιροσάκι) και Ai Weiwei (γεν. 1957, Πεκίνο).
Το έργο του Armleder είναι μια ωδή στον καθημερινό, σύγχρονο άνθρωπο. Μια γιορτή χρωμάτων, σχημάτων, αφηρημένης ζωγραφικής, εγκατάστασης, ήχου, βίντεο και φωτός. Πρόκειται για μια οπτική πανδαισία της ποπ αισθητικής και εσωτερικής διακόσμησης, μια συνάντηση με το στυλ του Marcel Duchamp και την αισθητική του Andy Warhol. Θα ανακαλύψετε χρώματα, σχήματα, υφές και στοιχεία των ρυθμικών συνθέσεων. Η άποψη του να φαίνονται «τα πράγματα ως έχουν» διευκρινίζει, για μια ακόμη φορά, την ικανότητα της τέχνης να μετατρέπει κάτι κοινότυπο σε πραγματικά ξεχωριστό.
Ένας μεγάλος αριθμός εικαστικών έργων δείχνει πόσο σημαντική είναι η τυχαιότητα στο έργο του Armleder και, με μια αίσθηση ειρωνείας, μετατρέπουν τη δραματική δύναμη της εικαστικής χειρονομίας που υπονοείται στην ευρωπαϊκή Art Informel και στον Αφηρημένο Ιμπρεσιονισμό. Την ίδια στιγμή, φώτα νέον θα αναδείξουν την μινιμαλιστική προσέγγιση της χρήσης βιομηχανικών υλικών, στο στυλ του Dan Flavin, δημιουργώντας ένα μικρό κύκλωμα μεταξύ της πολιτιστικής αναφοράς στην Op Art και την υπνωτική γοητεία που ασκούν τα φώτα σε χώρους διασκέδασης και όπου κινούνται καταναλωτές, όπως τα clubs και τα εμπορικά κέντρα.
