Σε αχαρτογράφητα νερά πλέει πλέον, πάσα δύναμη, η ελληνική ακτοπλοϊκή βιομηχανία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την νησιωτική χώρα, υπό την πίεση των μεγάλων υπερχρεώσεών της αλλά και των πιέσεων που δέχονται οι δανείστριες τράπεζες να εξορθολογήσουν τα χαρτοφυλάκια χορηγήσεών τους. Η διαδικασία όμως είναι σαφές πως έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον και μεγάλων ξένων επενδυτικών χαρτοφυλακίων, προεξάρχουσας της Fortress Group, που διαβλέπουν ευκαιρίες στην επόμενη μέρα της ελληνικής ακτοπλοΐας.
Πρωταγωνιστές σε αυτό το σκηνικό, που χαρακτηρίζεται από την μεγάλη έλλειψη ρευστότητας λόγω της κρίσης, είναι οι πέντε μεγάλες ακτοπλοϊκές. Δηλαδή η Attica Group, που ελέγχει τις Superfast και Blue Star Ferries, η Minoan, η ANEK, η Hellenic Seaways και η ΝΕΛ. Ακόμα αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής είναι η Τράπεζα Πειραιώς που κατέχει σημαντικότατες συμμετοχές και δάνεια των ΝΕΛ, Hellenic Seaways και ΑΝΕΚ. Όπως επίσης πρωταγωνιστής είναι και η MIG που ελέγχει την Attica Group και της οποίας MIG μεγαλύτερος μέτοχος (17,7%) είναι πλέον η Πειραιώς μετά και από την κάλυψη από την τράπεζα ομολογιών μετατρέψιμου ομολογιακού δανείου της MIG ύψους 251,84 εκατ. ευρώ. Σημαντικός είναι και ο ρόλος του ομίλου Grimaldi ο οποίος ελέγχει ποσοστό άνω του 94% της Minoan αλλά και μερίδιο της τάξης του 33% στην Hellenic Seaways, στο μετοχικό κεφάλαιο της οποίας συνυπάρχει με την Πειραιώς και την ΑΝΕΚ.
Η Πειραιώς μετά και από μελέτη που συνέταξε για λογαριασμό της η McKinsey στα τέλη του προηγούμενου έτους έχει ξεκινήσει σειρά επαφών με στόχο την επίτευξη βιώσιμων σχημάτων ικανών όχι μόνον να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους, αλλά και να εφαρμόσουν επιχειρηματικά σχέδια που θα οδηγήσουν σε κερδοφόρα σχήματα.
Το επιχειρηματικό αυτό σκάκι παίζεται δε πάνω σε μια χώρα της οποίας καθοριστικό χαρακτηριστικό είναι η νησιωτικότητα και η ανάγκη για διασφάλιση της συγκοινωνίας. Έτσι στα περιουσιακά στοιχεία των παραπάνω εταιρειών, εκτός από τα πλοία, περιλαμβάνονται και οι δημόσιες συμβάσεις που προσδιορίζουν τις αποζημιώσεις δρομολογίων η εκτέλεση των οποίων προϋποθέτει έξοδα τα οποία πρέπει να καλυφθούν. Ποσά που καταβάλει το δημόσιο και τα οποία συχνά δεν καλύπτουν τα έξοδα των ταξιδιών όπως αυτά έχουν αυξηθεί τα τελευταία έτη και από την άνοδο των τιμών των καυσίμων. Πρόκειται για τις λεγόμενες άγονες γραμμές. Σημειώνεται πως το 2014 οι αποζημιώσεις για τα δρομολόγια δημόσιας υπηρεσίας μειώθηκαν κατά 10 εκατ. χωρίς καμία μελέτη εξαιτίας της δημοσιονομικής προσαρμογής και παρά το γεγονός ότι πολλές γραμμές εκτελούνται επί ζημία χωρίς να μπορούν να απαλλαγούν από αυτές τα πλοία που τις εκτελούν.
Αν και η επιβατική κίνηση εμφανίζει σημάδια ανάκαμψης γεγονός παραμένει ότι ορισμένες από τις ακτοπλοϊκές αδυνατούν να εξυπηρετήσουν εύρυθμα τις υποχρεώσεις τους όχι μόνον προς τις δανείστριες τράπεζες αλλά και προς τους εργαζομένους τους πολλοί εκ των οποίων παραμένουν απλήρωτοι επι μήνες λαμβάνοντας μόνον έναντι.
Ηλίας Μπέλλος
Πηγή:www.capital.gr
