Κτύπημα στο μαλακό υπογάστριο του ελληνικού τουρισμού αποτελεί η συνεχής αβεβαιότητα με την οικονομική προοπτική της Ελλάδας σε συνδυασμό με την υψηλή φορολόγηση του κλάδου.
του Χάρη Ντιγριντάκη
Αφενός η ανασφάλεια που προκαλείται στους δυνητικούς τουρίστες με την συνεχή επιμήκυνση της διαδικασίας της αξιολόγησης της χώρας και αφετέρου η σαφής απομείωση του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος του ελληνικού τουριστικού προϊόντος -από την υψηλή φορολογική επιβάρυνση της διανυκτέρευσης, του υψηλού ΕΝΦΙΑ για τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις αλλά και του αυξημένου φόρου στα τρόφιμα- επιβαρύνουν την δυναμική του Ελληνικού Τουρισμού.
Αν σε όλα τούτα προστεθεί η απειλή διόγκωσης του προσφυγικού προβλήματος από τη γείτονα, συμπεραίνουμε ότι η ανησυχία για την πορεία της σαιζόν του 2017 είναι υπαρκτή, μολονότι τα μέχρι στιγμής στοιχεία κάνουν λόγο για μια νέα χρονιά ρεκόρ στις αφίξεις. Τα έσοδα φέτος δείχνει ότι θα είναι καλύτερα. Η μεθοδολογία της Τραπέζης της Ελλάδος μπορεί να είναι σωστή -όπως λένε- αλλά τα στοιχεία δεν είναι αξιόπιστα, δεδομένου ότι προκύπτουν από ερωτηματολόγια. Και όταν λέμε αξιόπιστα εννοούμε ότι το 2016 δεν είναι δυνατόν να επιλέγεται να γίνεται συγκέντρωση στοιχείων στα νησιά του Βορείου Αιγαίου από την πολύπαθη -εξαιτίας του προσφυγικού- Λέσβο και όχι από τη Σάμο, ή δεν είναι δυνατόν από τη δυτική Ελλάδα το δείγμα να βγαίνει από το Άκτιο (!) και όχι από την Καλαμάτα όπου συγκεντρώνεται ελέω Costa Navarino υψηλού επιπέδου τουρισμός. Σκοπιμότητα ή βλακεία θα αναρωτηθείτε ; Η ουσία είναι μία : πρέπει να εφαρμοστούν συστήματα συγκέντρωσης στοιχείων που ισχύουν στο εξωτερικό.
Εναλλακτικές μορφές
Μονόδρομος για την όποια κυβέρνηση είναι ο εμπλουτισμός του προσφερόμενου τουριστικού προϊόντος. Η εμμονή στα υφιστάμενα μοντέλα τουρισμού μας κάνει αυτόματα οπαδούς του αταβισμού.
Πέραν των όποιων ακριτομυθιών και φληναφημάτων η λύση δεν μπορεί να είναι άλλη από την συρρίκνωση της φορολόγησης στον κλάδο, ούτως ώστε να γίνουμε ανταγωνιστικότεροι ως χώρα, καθώς και η ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών που ενισχύουν τον τουριστικό προορισμό της Ελλάδος πέραν από την κλασσική θερινή σαιζόν, δηλαδή την εισροή τουριστών που θα δαπανούν ακόμη περισσότερα από τον κλασσικό τουρίστα του πακέτου και θα ταξιδεύουν 365 ημέρες το χρόνο. Δεν είμαστε δογματικοί και δεν πρόκειται να αναφερθούμε στους διανοητικά ανάπηρους που λένε όχι στο All Inclusive. Γιατί όχι αφού όταν πας σε ένα super market πρέπει να μπορείς να αγοράσεις τα πάντα. Απλά να ανεβάσουμε τα τιμολόγια μας χωρίς φόβο και πάθος βελτιώνοντας όμως και τις υπηρεσίες μας.
Όμως αλήθεια γνωρίζει κάποιος ότι ο συνεδριακός τουρίστας του δαπανά έως και 5 φορές περισσότερο από τον κλασσικό τουρίστα του see, sun & sex. Την ίδια οδό δαπάνης ακολουθεί και ιατρικός τουρίστας που ξοδεύει τουλάχιστον 3 φορές παραπάνω από τα καθιερωμένα. Ο προσκηνυματικός, ο γαστρονομικός, ο θαλάσσιος, ο αθλητικός, ο καταδυτικός και ο εκπαιδευτικός τουρισμός επιδαψιλεύουν απεριόριστες δυνατότητες επαύξησης του αριθμού των τουριστών, αλλά και αυτών που διαθέτουν γερό «πορτοφόλι» όλο το χρόνο. Όλοι βλέπουν τις ευεργετικές συνέπειες της ανάπτυξης του city break στον τουρισμό των Αθηνών. Με οδηγό την αναρρίχηση των τουριστικών μεγεθών της πρωτεύουσας οφείλει να πορευθεί και η υπόλοιπη τουριστική Ελλάδα. Η πολιτεία με ενάργεια πρέπει να νομοθετήσει και να αναπτύξει τις νέες μορφές τουρισμού ανοίγοντας ταυτόχρονα και νέες αγορές. Οι Άραβες, οι Ιρανοί και οι Κινέζοι είναι αυτοί που θα στηρίξουν τον τουρισμό 365 μέρες το χρόνο. Αρκεί οι κυβερνώντες να επενδύσουν στις νέες αγορές ενισχύοντας και τις παραδοσιακές, προσφέροντας τα νέα προϊόντα.
