Τα εγκαίνια της Δεθ είναι συνήθως ο πολιτικός χρόνος που δίνει την ευκαιρία στα κόμματα ,πολύ περισσότερο στις κυβερνήσεις, να παρουσιάσουν όχι μονο τον οικονομικό απολογισμό, αλλά και τις προσδοκίες, δηλαδή τις προβλέψεις τους για την επόμενη πολιτική περίοδο !
Του Χάρη Τσιόκα
Γι αυτό ακριβώς το θέμα, στις μέρες μας επιχειρούνται από τις ηγεσίες των πολιτικών δυνάμεων της χώρας 2 διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις
–Η μια που επιχειρεί να μεταφέρει τη συζήτηση στη μετά μνημόνιο εποχή, λες και η έξοδος από το μνημόνιο έχει συντελεστεί και
-Η άλλη, που ούτε λίγο ούτε πολύ,ισχυρίζεται ότι ακόμη και η λογιστική καταγραφή πρωτογενούς πλεονάσματος στη χωρα , δημιουργεί τις προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση και χάραξης αναπτυξιακής και κοινωνικής πολιτικής …
Αντιπαρερχομαι τον πρώτο ισχυρισμό, ως υστερόβουλο και πολιτικαντικο !.
Θα επιχειρήσω να εκφράσω ορισμένες σκέψεις για το δεύτερο, που αναφέρεται στο στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος!
Πρωτογενές πλεόνασμα μπορεί κανείς να δημιουργήσει με πολλούς τρόπους, με πιο “εικονικό” εκείνο που μειώνει τις επενδύσεις αρνητικά,που “μεταφερει” τις υποχρεώσεις δαπανών, και υπερεκτιμά τις δυνατότητες εσόδων από το κομμάτι της πραγματικής οικονομίας!
Το ερώτημα λοιπόν είναι: Υπάρχει αξιόπιστος θεσμός που να δίνει αποδεκτά αποτελέσματα γι αυτή την επιδίωξη;
Και ακόμη περισσότερο, με δεδομένες τις επιπτώσεις στο πραγματικό κομμάτι της παραγωγικής βάσης της χώρας από την εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών ,γιατί από κορυφαίες θεσμικές και πολιτικές ευρωπαϊκές και διεθνείς εκφράσεις επανέρχεται το θέμα ενός νέου μνημονίου και αντίστοιχων υποχρεώσεων που πρέπει να αναλάβει η ΧΩΡΑ δηλαδή οι πολίτες ;
Είναι προφανές ότι το θέμα δεν είναι η μετα-μνημόνιο εποχή αλλά τα περιεχόμενα του σχεδίου εξόδου από την κρίση που εφαρμόζονται !
Για να μη βαφτίζεται το “όχι αλλα μέτρα ” “διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις “!!!
Αλλωστε γι αυτό τον λογο όσοι υπερασπίζονται πεισματικά τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, αρνούνται να θέσουν στην ατζέντα το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης του σχεδίου εξόδου και των επιδιώξεων που πρέπει να θέσει η ελληνική και ευρωπαϊκή κοινωνία και οικονομία !
Όμως αυτό αναμένει να ακούσει στα «φόρα» της Δεθ, αλλά και στα συμπόσια, ο Έλληνας πολίτης αλλά και η παραγωγική και κοινωνική βάση της χώρας .
Η αποτίμηση της προσφοράς και των λαθών του καθένα, έχει ενδιαφέρον μόνο αν συνδυάζεται με το τι πρέπει να γίνει για να υπάρξει έξοδος από την κρίση που να αφορα όλη τη ΧΩΡΑ και τους πολίτες!
Η ομιλία του πρωθυπουργού ΣΑΜΑΡΑ στην Δεθ, αλλά και οι παρεμβάσεις κορυφαίων πολιτικών , αυτή την περίοδο πέρα από την στοχεύση τους να δικαιώσουν τις διαδρομές τους, απέφευγαν να απαντήσουν σ αυτό το κορυφαίο ερώτημα :
-πως ο κύκλος του συντηρητικού, ατελέσφορου, συμβιβασμού θα κλείσει?
Ο πρόεδρος του SPD στη Γερμανία μίλησε για ένα νέο σχέδιο Μαρσαλ και εγκάλεσε την κ Μερκελ για τις πολιτικές ύφεσης που επιβάλει στην Ευρώπη!
Στην Ελλάδα μπορεί να διεκδικηθει αυτό, απο αυτή την κυβέρνηση που εκφράζει ένα συγκεκριμένο πολιτικό και κοινωνικό συσχετισμό επιδιώξεων ;
Είναι προφανές πλέον ότι η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό συσχετισμό που θα διαπραγματευεται επιδιώκοντας ένα σχέδιο με εξυγίανση και ανάπτυξη ταυτόχρονα!
Και αυτό με τη σειρά του δεν μπορεί να γίνει με τον μονομερή προσανατολισμό πολιτικών συνεργασιών με τις νέο συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της ΝΔ
Είναι η ώρα του κάθε πολιτικού σχηματισμού,πολύ περισσότερο των προοδευτικών, να λειτουργήσουν με πολιτική αυτονομία και οργανωτική αυτοτέλεια, για να διατυπώσουν προτάσεις αυτοκριτικα και να ανταγωνιστούν συγκλίσεις συμπορευσης, για μια διαφορετική -άλλη-πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία,διακυβερνησης της χώρας!
Στο εγχείρημα αυτό δεν πρέπει να υπάρχουν αποκλεισμοί ,αντίθετα ,να υπάρχει σεβασμός στην εκλογική καταγραφή, για να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός επιχειρημάτων, θέσεων και προγραμμάτων,.. για νέες συνεργασίες!
Kαι σ αυτή την επιδίωξη έχουν λόγο και ο συριζα,το πασοκ,η δημαρ ,οι οικολογοι η αριστερά γενικότερα… και θα είναι υπόλογος οποιος το αρνηθει,στην κοινωνία!
Θυμίζουμε λοιπόν ότι τα δημόσια βήματα διαλόγου κρίνονται από την επάρκεια τους να απαντήσουν στο:
—– ποτέ πως και με ποιους μπορεί να υπάρξει σχέδιο εξόδου που θα οδηγεί στην Ευρώπη?.
Και για την εφαρμογη του ανταγωνίζονται δυο πόλοι, ο προοδευτικός και ο νεοφιλελεύθερος!
