![hotel-elite-messinia](https://www.tourismtoday.gr/wp-content/uploads/2020/04/hotel-elite-messinia-696x522.jpg)
Σύνταξη: tourismtoday.gr
Να αναδειχθεί η Πελοπόννησος ως κύριος τουριστικός προορισμός, ζητούν οι ξενοδόχοι Μεσσηνίας. Οπως επισημαίνουν σε ανακοίνωση τους «οι αρμόδιοι και συναρμόδιοι περί την Πελοπόννησο, ενώ φαινομενικά συμφωνούν με τις διαπιστώσεις, στην ουσία, με τις πράξεις τους, οι αρμόδιοι παράγοντες της πολιτείας επιμένουν να αποκοιμίζουν τον γίγαντα».
Στην σχετική ανακοίνωση της Ένωσης Ξενοδόχων Μεσσηνίας υπογραμμίζεται ότι:
«Από το βήμα του συνεδρίου του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΞΕΕ) με θεματολογία «Δημιουργώντας ευκαιρίες, ανάπτυξη και συνοχή» που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της διεθνούς έκθεσης HORECA, αναδείχθηκαν πολλές αλήθειες τις οποίες η Ένωση Ξενοδόχων Μεσσηνίας με επιμονή σε κάθε ευκαιρία αναδεικνύει.
Η πρώτη αλήθεια βγήκε από τα χείλη του έμπειρου Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου και Προέδρου της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος Γιώργου Χατζημάρκου , ο οποίος στην ομιλία του χαρακτήρισε την Πελοπόννησο «κοιμώμενο γίγαντα». Με δυο λέξεις ,είπε όσα εμείς συνεχώς υποστηρίζουμε.
Ότι, δηλαδή, η Πελοπόννησος διαθέτει τα εχέγγυα να αναδειχθεί ως κύριος τουριστικός προορισμός, χάρη στο φυσικό τοπίο που συνδυάζει βουνό και θάλασσα, την ιστορία, την αρχαιολογία, τον πολιτισμό, τη γαστρονομία και τόσα άλλα ενδιαφέροντα με τα οποία έχει προικοδοτηθεί. Ωστόσο, παρά την τεράστια δυναμική της, η περιοχή παραμένει σε ύπνωση, με το αεροδρόμιο της Καλαμάτας, να κατατάσσεται, σύμφωνα με μελέτη του ΙΝΣΕΤΕ, στην 14η θέση ανάμεσα στα 25 αεροδρόμια της χώρας με μόλις 155.184 αφίξεις επιβατών διεθνών πτήσεων και με ολόκληρη την Πελοπόννησο να κατέχει μόλις το 2% των τουριστικών εσόδων της χώρας.
Είναι λυπηρή αυτή η διαπίστωση, πολύ περισσότερο όταν προέρχεται από εξωτερικούς, έμπειρους και αντικειμενικούς παρατηρητές, που επιβεβαιώνουν όσα εμείς βιώνουμε και αναδεικνύουμε ως πρόβλημα συνεχώς χωρίς να λαμβάνουμε πειστικές απαντήσεις. Και είναι λογικό να συμβαίνει, αφού, όπως η πραγματικότητα καταδεικνύει, υπάρχει έλλειμμα σαφούς στρατηγικής με συγκεκριμένη στοχοπροσήλωση από όλους όσους έχουν την ευθύνη ανάπτυξης της περιοχής, κυβέρνησης περιφερειακό και αυτοδιοικητικό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων, σε κεντρικό επίπεδο, που επιμένουν, με τα αντανακλαστικά που επιδεικνύουν, να αγνοούν την αμεσότητα στην εκτέλεση βασικών έργων υποδομής, όπως το αεροδρόμιο και οι οδικοί άξονες, αλλά και στην παροχή χρηματοδοτικών εργαλείων για να διατηρήσουν τη βιωσιμότητα του τουριστικού κλάδου.
Ενός κλάδου, που, όπως επισήμανε στο ίδιο συνέδριο ο Πρόεδρος του ΞΕΕ κ. Αλέξανδρος Βασιλικός , «δημιουργεί αλυσίδες αξίας και ο ρόλος του είναι καθοριστικός για τη δημιουργία ευκαιριών, για την ευημερία των πολιτών και για τη συνοχή των τοπικών κοινωνιών».
Και ενώ, όπως επισήμανε, «είναι ο κλάδος στον οποίο ακούμπησε η ελληνική οικονομία για να βγούμε από τη δεκαετή οικονομική κρίση, όπως είναι και ο κλάδος που μετά την κρίση της πανδημίας έδωσε την αναγκαία ώθηση για τη γρήγορη επανεκκίνηση της οικονομίας», εμείς οι ξενοδόχοι της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου αγωνιζόμαστε χωρίς ουσιαστική κάλυψη και συμπαράσταση να σταθούμε όρθιοι, με την ελπίδα ότι κάποτε ο «γίγαντας» θα ξυπνήσει. Για να συμβεί όμως αυτό ή τουλάχιστον μέχρι να συμβεί, πρέπει κάποιοι κάποτε να σκύψουν και να δώσουν λύσεις στα καθημερινά προβλήματα , τα φορολογικά, τα εργασιακά, ασφαλιστικά ακόμα και τα ενεργειακά, που με μανία μας τραβούν στο βυθό κινδυνεύοντας να μας πνίξουν.
Οι διαπιστώσεις που διατυπώθηκαν στο συνέδριο ήταν αρκετά ηχηρές για να ακουστούν. Γιατί, πέρα από τον κ. Χατζημάρκο που αναγνώρισε την αξία της Πελοποννήσου, πέρα από τον κ. Βασιλικό που ζήτησε να υπάρξουν εφαρμοσμένες πολιτικές και όχι μόνο φορολογικές επιβαρύνσεις, πέρα από τον Πρόεδρο της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων Ελλάδος (ΓΣΕΒΕΕ) Γιώργο Καββαθά που αναγνώρισε ότι ο τουρισμός αφορά όλους τους κλάδους της οικονομικής δραστηριότητας, ακόμα και αρμόδιοι και συναρμόδιοι περί την Πελοπόννησο , ενώ φαινομενικά συμφωνούν με τις διαπιστώσεις, στην ουσία, με τις πράξεις τους, οι αρμόδιοι παράγοντες της πολιτείας επιμένουν να «αποκοιμίζουν τον γίγαντα».