Την άμεση ανάληψη πρωτοβουλιών για ισόρροπη τουριστική ανάπτυξη αλλά και μείωση των φορολογικών βαρών των ξενοδοχείων, ζητά ο Πρόεδρος του Τουριστικού Οργανισμού Πελοποννήσου Κωνσταντίνος Μαρινάκος, μιλώντας στην 7η Γενική Συνέλευσης του Ξ.Ε.Ε.
Ο κ. Μαρινάκος, σχολιάζοντας την τοποθέτηση της Υπουργού Τουρισμού Έλενας Κουντουρά, επεσήμανε την αναγκαιότητα ανάληψης πρωτοβουλίας εκ μέρους του Υπουργείου Τουρισμού, σε συνεργασία με τα συναρμόδια Υπουργεία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους Τοπικούς Συλλογικούς Φορείς, με σκοπό την ανάπτυξη ενός τουριστικού σχεδιασμού εστιασμένου στην ισόρροπη τουριστική ανάπτυξη της χώρας αλλά και στην ευρύτερη διάχυση του τουριστικού φαινομένου, προκειμένου να ενισχυθούν και οι οκτώ εκείνες περιφέρειες (σχεδόν μια ολόκληρη χώρα) που συνωστίζονται να αντλήσουν οφέλη σε ένα μόλις 10% της πίτας της τουριστικής δραστηριότητας.
Απώτερος στόχος, θα πρέπει να είναι η επανεκκίνηση των απομονωμένων τουριστικά περιοχών, αξιοποιώντας, σήμερα όσο ποτέ, την θετική συγκυρία που συντελείται για τον τουρισμό στη χώρα μας, τόνισε.
Παράλληλα, ο κ. Μαρινάκος υπογράμμισε ότι, τη στιγμή που ο ξενοδοχειακός κλάδος κινείται μέσα σε ένα περιβάλλον απόλυτα εχθρικό στην ιδιωτική οικονομία και την επιχειρηματικότητα, αβεβαιότητας αλλά και αλόγιστης υπερφορολόγησης, το τουριστικό προϊόν έρχεται να επιβαρυνθεί περαιτέρω με την επιβολή ενός παράλογου νέου φόρου, του φόρου διαμονής.
Ένας φόρος, ο οποίος θα πρέπει άμεσα να καταργηθεί γιατί τα ξενοδοχεία δεν αντέχουν να επωμιστούν άλλα οικονομικά βάρη τόσο δυσανάλογα των πραγματικών τους αποτελεσμάτων.
Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε, «η όποια συζήτηση περί επίλυσης επιμέρους τεχνικών θεμάτων για τον τρόπο είσπραξης και απόδοσης του εν λόγω φόρου, δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά σε λογικές του “το μη χείρον βέλτιστον” που έχουν προκαλέσει τεράστια ζημία στη λειτουργία της κοινωνίας και -κατ’ επέκταση στην πορεία της οικονομίας και ολόκληρης της χώρας.
Θα πρέπει να πάψουμε να συμβιβαζόμαστε με το κακό, αρκεί να μην είναι χειρότερο από κάποια άλλη εναλλακτική λύση.
Θα πρέπει να πάψουμε να συμβιβαζόμαστε με κακούς πολιτικούς, κακούς δημόσιους λειτουργούς, κακούς συναδέλφους, κακούς φίλους, απλά και μόνο επειδή δεν είναι χειρότεροι από ότι θα μπορούσαν να είναι κάποιοι άλλοι δίπλα μας.
Επιτέλους θα πρέπει να μάθουμε να επιδιώκουμε -ή και να απαιτούμε όταν χρειάζεται, το καλό, το δίκαιο και το αξιοπρεπές».
