Πόσο ικανοποιημένοι μπορεί να αισθανόμαστε από την διαγραφόμενη αύξηση της τουριστικής κίνησης της χώρας την εφετινή περίοδο, τη στιγμή που όλοι και κυρίως η πολιτεία έχουν εναποθέσει τις ελπίδες εξόδου από την κρίση στην τουριστική βιομηχανία;
Του Κώστα Χαλκιαδάκη
Το νόμισμα πάντα έχει δυο όψεις, θα έλεγε ο “λαός”. Ο οικονομολόγος σε αυτή την περίπτωση θα ομφαλοσκοπούσε σε μάκροοικονομικά επίπεδα και ο επιχειρηματίας θα κοίταγε αποκλειστικά τι “μπαίνει στην τσέπη του”…
Κοιτώντας το νόμισμα στη γυαλιστερή του μεριά, ο οικονομολόγος θα έβλεπε αύξηση εσόδων στο τουριστικό συνάλλαγμα 7% με 8% (έτσι λένε οι φορείς του κλάδου), αύξηση της απασχόλησης, μόχλευση του χρήματος στην εγχώρια οικονομία. Ο επιχειρηματίας, από τη δική του πλευρά θα γύρναγε το νόμισμα ανάποδα και μάλλον θα τον έπιανε πανικός…Θα έβλεπε, κατά δήλωση και του προέδρου του ΞΕΕ Γ. Τσακίρη, σταθερά μειωμένες τιμές και το 2013, διαδοχικούς φόρους στις ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, υψηλό ΦΠΑ στην εστίαση και θα αναφωνούσε Quo Vadis Greek Tourism… Στο σημείο αυτό ο ελληνικός λαός…θα επεσήμανε ορθώς μάλλον…εκεί που ευημερούν οι αριθμοί…οι άνθρωποι υποφέρουν.
Εύλογα λοιπον γεννάται το ερώτημα, πόσο ικανοποιημένοι θα πρέπει να είμαστε με τα 17 εκατομμύρια τουρίστες; Θα απαντήσω, συμφωνώντας με τις δηλώσεις παραγόντων του κλάδου που σημειώνουν ότι με τιμές 16 ευρώ τη μέρα (σε τουριστικά πακέτα αναφέρομαι) ο ελληνικός τουρισμός δεν προχωράει. Οταν με τέτοιες τιμές, απλά στοχεύεις στη βάση της μισθολογικής πυραμίδας του αλλοδαπού τουρίστα, γκρεμίζεις και το όραμα για ένα ποιοτικότερο ελληνικό τουριστικό προϊόν. Ποιος ξενοδόχος για παράδειγμα, όταν προσελκύεις ως χώρα τη μάζα των 16 ευρώ… θα προβεί σε εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων…Ποιος επιχειρηματίας θα επενδύσει και θα πληρώσει Manager, προσωπικό για αναβαθμισμένες υπηρεσίες? Νομίζω κανένας.
Σίγουρα στα γραφόμενα υπάρχει και αντίλογος και ισχυρός μάλιστα. Στόχος ωστόσο παραμένει ο προβληματισμός και η αφύπνιση του καπετάνιου για αλλαγή ρότας σε όλα τα επίπεδα. Χρόνος υπάρχει, για χρήμα δεν ξέρω…
