Ο πρόεδρος της Γερμανικής Βουλής Ν. Λάμερτ, σε αποκλειστική συνέντευξη στη Deutsche Welle, μιλά για την πολιτική λιτότητας, την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και τις προσπάθειες εξόδου από την κρίση λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες.
Λίγα εικοσικοσιτετράωρα πριν τις ευρωεκλογές ρωτήσαμε τον πρόεδρο της Γερμανικής Βουλής εάν μπορεί να κατανοήσει όλους εκείνους στην Ελλάδα και στις χώρες των προγραμμάτων λιτότητας, οι οποίοι, θεωρώντας ότι η φωνή τους δεν πρόκειται να εισακουστεί -εφόσον η Άγκελα Μέρκελ αποφασίζει τελικά για όλα, όπως πιστεύουν- δεν πρόκειται να ψηφίσουν.
Τίποτα δεν έγινε παρακάμπτοντας τα κοινοβούλια
«Φυσικά μπορεί κανείς να κατανοήσει σχεδόν όλες τις ευαισθησίες και τις έγνοιες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και σωστές» τονίζει ο Νόρμπερτ Λάμμερτ. «Ξέρετε, η δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες αντιμετωπίζεται μόνο περιορισμένα σε επίπεδο ευρωπαϊκών συνθηκών. Τα προγράμματα βοήθειας δεν προβλέπονται από τις συνθήκες. Βρεθήκαμε ενώπιον μιας εντελώς ασυνήθιστης κατάστασης τα προγράμματα αυτά να μην προβλέπονται ρητά από τις συνθήκες, με συνέπεια να μην υπάρχει καμιά αξίωση υποστήριξης. Παρόλα αυτά, τα κράτη-μέλη για ευνόητους λόγους συμφώνησαν με τη θέλησή τους και μόνο να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για τη υιοθέτηση τέτοιων προγραμμάτων, που προϋποθέτουν τη σύναψη ιδιαίτερων συμφωνιών για την υλοποίησή τους, από τη μια πλευρά των δύο κοινοβουλίων, του ελληνικού και του γερμανικού, και από την άλλη των δύο κυβερνήσεων. Κανένα από τα προγράμματα δεν έγινε χωρίς την προηγούμενη έγκριση της Βουλής των Ελλήνων και της Μπούντεσταγκ».
«Η νεανική ανεργία οφείλεται στην έλλειψη ανταγωνιστικότητας»
Υπενθυμίσαμε στον γερμανό αξιωματούχο την κοινωνική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα από τα πακέτα λιτότητας, που μεταφράζεται μεταξύ άλλων και σε πολύ υψηλό ποσοστό νεανικής ανεργίας και τον ρωτήσαμε με ποιο κίνητρο θα πάνε κυρίως οι νέοι άνεργοι Έλληνες να ψηφίσουν για μια Ευρώπη των 26 εκατομμυρίων ανέργων. Ο Νόρμπερτ Λάμερτ θεωρεί ότι το υψηλό ποσοστό νεανικής ανεργίας δεν είναι συνέπεια της δημοσιονομικής κρίσης, αλλά της έλλειψης ανταγωνιστικότητας.
«Έχουμε παραδοσιακά μεγάλα ποσοστά νεανικής ανεργίας στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου σε σχέση για παράδειγμα με τη Γερμανία, όπου επίσης παραδοσιακά πριν και μετά την ευρωκρίση το ποσοστό της νεανικής ανεργίας είναι συγκριτικά μικρότερο από το μέσο όρο των εθνικών οικονομιών. Άρα οι αιτίες πρέπει να αναζητηθούν αλλού. Στο πολύ διαφορικό σύστημα εκπαίδευσης και στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας με συνέπειες στην αγορά εργασίας. Γι’ αυτό, όσο δύσκολη και να είναι η διαδικασία προσαρμογής, το ελληνικό κοινοβούλιο γνωρίζει πολύ καλά γιατί ενέκρινε αυτά τα προγράμματα. Διότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος που να οδηγεί στην αναγκαία ενίσχυση και βελτίωση της απόδοσης της οικονομίας, ώστε να εξασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητά της».
