Σύνταξη: tourismtoday.gr
Με την αυξανόμενη δημοτικότητα των digital nomads, όλο και περισσότερες χώρες έχουν δημιουργήσει προγράμματα βίζας που απευθύνονται ειδικά σε αυτούς τους διεθνείς απομακρυσμένους εργαζόμενους.
Οι διάφορες ψηφιακές νομαδικές βίζες που προσφέρονται σε όλο τον κόσμο έχουν ποικίλα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού (UNWTO), αποκαλύπτει ποιες ψηφιακές νομαδικές βίζες προσφέρουν τη μεγαλύτερη παραμονή, τις χαμηλότερες χρεώσεις και τις πιο εύκολες αιτήσεις.
- Από τους 54 προορισμούς που ανέλυσε, σχεδόν οι μισοί προσφέρουν βίζα έως και ενός έτους.
- Ο Καναδάς προσφέρει τη συντομότερη διαμονή μόλις 30 ημερών για ψηφιακούς νομάδες, ενώ η Ταϊλάνδη εκδίδει τη μεγαλύτερη βίζα.
Οι περισσότερες χώρες αρχικά επιτρέπουν βίζα τριών έως έξι μηνών με δυνατότητα παράτασης ή ανανέωσης στο τέλος αυτής της περιόδου.
- Η Αμερική ήταν η πιο φιλική περιοχή για digital nomads. Τα προγράμματα βίζας προσφέρονται σε 21 διαφορετικούς προορισμούς, κυρίως μικρά νησιωτικά κράτη.
- Στην Ευρώπη, 19 χώρες έχουν ψηφιακές νομαδικές βίζες, ενώ δύο ακόμη, η Ιταλία και η Βόρεια Μακεδονία, εργάζονται για την εισαγωγή εξειδικευμένων προγραμμάτων.
Σχεδόν το 40% των προορισμών απαλλάσσουν τους ψηφιακούς νομάδες από φορολογικές πληρωμές, συμπεριλαμβανομένων της Κροατίας, της Πορτογαλίας και της Αλβανίας.
Ο UNWTO διαπίστωσε ότι οι απομακρυσμένοι εργαζόμενοι έγιναν φορολογούμενοι κάτοικοι αφού παρέμειναν για 183 ημέρες στα περισσότερα μέρη.
Η Αντίγκουα και Μπαρμπούντα προσφέρει στους κατόχους βίζας δύο χρόνια χωρίς φόρους, ενώ τα Μπαρμπάντος και η Λετονία προσφέρουν ένα έτος.
Οι απαιτήσεις ελάχιστου εισοδήματος διέφεραν επίσης πολύ στις 54 χώρες. Η Ανγκουίλα, οι Μπαχάμες, το Κουρασάο, το Μαρόκο και η Αγία Λουκία δεν έχουν καμία ελάχιστη μηνιαία απαίτηση.
Στα νησιά Κέιμαν, ωστόσο, θα χρειαστεί να βγάζετε περίπου 93.600 ευρώ, ετησίως για να κάνετε αίτηση για βίζα.
Συνήθως απαιτείται ελάχιστο εισόδημα μεταξύ 936 και 3.744 ευρώ το μήνα στους περισσότερους προορισμούς.
Πού είναι πιο εύκολο και φθηνότερο να υποβάλετε αίτηση για ψηφιακή νομαδική βίζα
Όσον αφορά στις εφαρμογές, το 76% των προορισμών επιτρέπουν στους ψηφιακούς νομάδες να υποβάλουν αίτηση ηλεκτρονικά.
Ωστόσο, ένας αριθμός χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Εσθονίας, της Κύπρου και της Ισλανδίας, εξακολουθεί να δέχεται μόνο έντυπα αντίγραφα αιτήσεων.
UNWTO: Η Ελλάδα στις πιο φιλικές χώρες για νομαδική βίζα
Τα τέσσερα πέμπτα των χωρών διεκπεραιώνουν αιτήσεις εντός ενός μήνα. Αρκετές όμως το κάνουν πολύ πιο γρήγορα σε σχέση με άλλες αρχές, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, του Μαρόκου και των Μπαρμπάντος, που χρειάζονται το πολύ 10 ημέρες.
Μερικοί από τους μεγαλύτερους χρόνους επεξεργασίας βρέθηκαν στην Τσεχία, τη Δανία, τον Ισημερινό, τη Μαλαισία, τη Νορβηγία, την Πορτογαλία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, οι οποίοι κυμαίνονταν από δύο έως τέσσερις μήνες.
Και οι 54 χώρες στην έκθεση του UNWTO απαιτούν κάποια μορφή ελέγχου ποινικού μητρώου ως μέρος της διαδικασίας.
Το κόστος της αίτησης ποικίλλει επίσης ανά τον κόσμο. Μόλις το 6% των χωρών – συμπεριλαμβανομένης της Αρούμπα, της Γεωργίας και του Μαυρίκιου- να μην έχουν τέλη για αιτήσεις βίζας.
Τα υψηλότερα τέλη βρέθηκαν στην Ανγκουίλα, την Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, τα Μπαρμπάντος, τα νησιά Κέιμαν και τη Γρενάδα, όπου η βίζα θα σας κοστίσει πάνω από 1.000 ευρώ.
Τι αντίκτυπο είχαν οι ψηφιακές νομαδικές βίζες
Η ανάλυση του UNWTO λέει ότι, ενώ ο ψηφιακός νομαδισμός έχει αναδειχθεί ως μοντέλο για την υποστήριξη των τουριστικών απωλειών από τον COVID-19, είναι ακόμα δύσκολο να αξιολογηθεί ο αντίκτυπος του.
Γενικά, αυτές οι εξειδικευμένες βίζες προσφέρουν μια καλή επιλογή για άτομα που επιθυμούν να ταξιδέψουν, παρέχοντας την ευκαιρία να εξερευνήσουν νέα μέρη ενώ μπορούν να εργαστούν.
Θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν στην προώθηση λιγότερο επισκέψιμων προορισμών όπως αγροτικές περιοχές ή να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να επισκέπτονται τη χαμηλή περίοδο.
Ωστόσο, προειδοποιεί ότι οι ψηφιακοί νομάδες πρέπει να ενσωματωθούν στην τοπική οικονομία και πολιτισμό.
Η έρευνα έχει δείξει, για παράδειγμα, ότι οι ψηφιακοί εξ αποστάσεως εργαζόμενοι βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε βραχυπρόθεσμες ενοικιάσεις για τη διαμονή τους μέσω πλατφορμών όπως η Airbnb.
Αυτή η πτυχή της αναδυόμενης τάσης οδήγησε τους ντόπιους κατοίκους σε ορισμένες χώρες όπως η Πορτογαλία να κατηγορήσουν τους απομακρυσμένους εργαζόμενους για την άνοδο των τιμών στην αγορά κατοικίας.
