Υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν μία τυπική διαδικασία για την ολοκλήρωση της οποίας δεν θα υπήρχε κανένας ιδιαίτερος λόγος ανακοίνωσης. Λόγω της πολιτικής “φόρτισης” του θέματος, όμως, η Περιφέρεια Αττικής ανακοίνωσε ότι το πολυσυζητημένο Πρόγραμμα Προβολής πήρε την έγκριση “Σύμφωνης Γνώμης” από το υπουργείο Τουρισμού και προχωρεί στην υλοποίησή του.
Και επειδή προβλέπεται νέος γύρος δηλώσεων και αντεγκλήσεων, σχετικά – εκκρεμεί και η απάντηση του ΥΠΟΤ στην Ερώτηση των 31 Βουλευτών- καλό θα ήταν να επισημάνουμε και να θυμίσουμε ότι η αρχή της “Σύμφωνης Γνώμης” είναι πρωτίστως μία διαδικασία εποπτείας και ελέγχου συγκεκριμένων παραμέτρων και όχι βαθιά παρεμβατική.
Υπό αυτό το πρίσμα, αφενός μεν είχαμε εκφράσει την απορία μας γιατί η Ερώτηση απευθυνόταν στην Υπουργό Τουρισμού και μόνον σε αυτήν από όλη την κυβέρνηση, ζητώντας παρεμβάσεις που θεσμικά δεν μπορούσε να κάνει, αφετέρου δε, τονίζαμε ότι η σχετική διαδικασία μπορούσε ίσως να καθυστερήσει τα σχέδια της Περιφέρειας αλλά όχι και να τα απορρίψει.
Αυτή η διάταξη του Ν. 3498/2006 περί σύμφωνης γνώμης του τότε υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης (έχουμε δε την εντύπωση ότι ήταν νομοθέτημα του τότε υφυπουργού και νυν γ.γ. του ΥΠΟΤ Τ. Λιάσκου) επί των προγραμμάτων και δράσεων προβολής και διαφήμισης των ΟΤΑ, συντάχθηκε σε μία εποχή που ο ΕΟΤ επιδοτούσε έως και κατά 50% τα προγράμματα τουριστικής προβολής των Νομαρχιών.
Μία εποχή που καθένας έκανε ό,τι του κατέβαινε ως προς τα έντυπα και το διαφημιστικό υλικό περιοχών, με αποτέλεσμα να φθάνουμε σε ακραίες καταστάσεις, π.χ. πολυτελέστατα και πανάκριβα έντυπα προορισμών, χωρίς να αναγράφουν πουθενά σε ποια… χώρα βρίσκονται αυτοί (!), ή ομοίως έντυπα και ενημερωτικό υλικό που αναπαρήγαγαν slogan και εικαστικό διαφημιστικών εσκτρατειών προηγούμενων ετών.
Όπως έχουμε ξαναγράψει παλαιότερα, η ρύθμιση αυτή έγινε με το σκεπτικό και πνεύμα του νομοθέτη ότι λόγω της πληθώρας των προγραμμάτων και δράσεων, θα πρέπει να υπάρχει ένα “μάτι” του κράτους σε όλα αυτά, ούτως ώστε να διασφαλίζεται μία ενιαία ταυτότητα – υπό την έννοια της χρήσης του σωστού λογότυπου και του σωστού slogan της εκάστοτε εθνικής εκστρατείας και καμπάνιας – και να προλαμβάνονται τυχόν “χοντράδες” και “αστοχίες”.
Το ότι με την πάροδο των ετών, κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι (εκτός ΕΟΤ, που αν μη τι άλλο, εκεί έχουν και μία σχετική εμπειρία) επιχείρησαν να αξιοποιήσουν τη “Σύμφωνη Γνώμη” για δικούς τους λόγους, εμφανιζόμενοι να έχουν “άποψη” και επί του τρόπου και επί των μεθόδων που επιλέγει ένας προορισμός να διαφημιστεί, πατώντας πάνω στην απλή διαπίστωση, ότι κανένας “Πάρεδρος” δεν εγκρίνει δαπάνες προβολής αν δεν υπάρχει αυτή η “Σύμφωνη Γνώμη”, αποτελεί στρέβλωση του Νόμου.
Το δια ταύτα παραμένει ότι η Περιφέρεια εγκαλείται για δύο τινά: Το κόστος και κοστολόγηση των δράσεων και για τον τρόπο που μεθόδευσε την έγκριση του Προγράμματος, χωρίς ουσιαστική και διεξοδική διαβούλευση με τους εμπλεκόμενους φορείς.
Τώρα βέβαια, “πάμε για άλλα”…
