Οι αναταράξεις στα αεροπλάνα προκαλούν πολλές φορές ανησυχία στους επιβάτες, αλλά είναι γνωστό ότι αποτελούν συχνό φαινόμενο στις πτήσεις.
Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι αν δεν γίνει κάτι για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, οι αναταράξεις θα συμβαίνουν ολοένα και συχνότερα στις πτήσεις. Όμως, η αύξηση των αναταράξεων αποτελεί πραγματική απειλή; Θα πρέπει να ανησυχούν οι επιβάτες;
Πιλότος απαντά στο Skynews. Η Chris McGee, εμπορικός πιλότος εδώ και σχεδόν 30 χρόνια, έχει πετάξει τόσο σε πτήσεις μεγάλων όσο και μικρών αποστάσεων.
«Όσον αφορά το αν ένα αεροσκάφος μπορεί να συντριβεί από τις αναταράξεις, έχει περίπου τις ίδιες πιθανότητες με το να βγω έξω από την πόρτα και να προσγειωθεί ένας μετεωρίτης στο κεφάλι μου», λέει.
Όπως εξηγεί τα αεροσκάφη είναι διεξοδικά κατασκευασμένα και «με την νέα τεχνολογία, έχουμε νέα υλικά, όπως τα ανθρακονήματα, τα οποία είναι πολύ πιο εύκαμπτα και πολύ πιο ικανά να αντιμετωπίσουν τις αναταράξεις με ακόμη πιο ασφαλή και στην πραγματικότητα ακόμη πιο άνετο τρόπο, οπότε αυτή η πιθανότητα είναι απίστευτα μικρή».
Μπορεί οι αναταράξεις να είναι εξαιρετικά απίθανο να προκαλέσουν συντριβή του αερσοκάφους αλλά τελευταία έχουν υπάρξει αναφορές για τρόμο κατά τη διάρκεια της πτήσης.
Μια πτήση της Air Europa από τη Μαδρίτη προχώρησε σε αναγκαστική προσγείωση νωρίτερα αυτό το μήνα μετά από έντονες αναταράξεις, με αποτέλεσμα 30 άτομα να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο με ελαφρά τραύματα. Το περιστατικό αυτό συνέβη μόλις λίγες εβδομάδες αφότου ένας 73χρονος Βρετανός πέθανε από πιθανή καρδιακή ανακοπή και τουλάχιστον 30 άλλοι τραυματίστηκαν μετά από «ξαφνικές ακραίες αναταράξεις» σε πτήση της Singapore Airlines από το Λονδίνο προς την πόλη-κράτος της Νοτιοανατολικής Ασίας. Αυτά τα περιστατικά, λέει η πιλότος Chris McGee, είναι «εξαιρετικά σπάνια».
«Είχα μόνο δύο εμπειρίες με κάτι που έμοιαζε σοβαρό. Και αυτό ισχύει λίγο πολύ για όλους τους συναδέλφους μου πιλότους», προσθέτει.
«Οι πολύ ακραίες αναταράξεις είναι πραγματικά πολύ σπάνιες. Όλα τα άλλα [λιγότερο σοβαρές αναταράξεις] είναι αρκετά συνηθισμένα για να είμαι ειλικρινής».
Οι πιο συνηθισμένες περιπτώσεις αναταράξεων συνδέονται συχνά με καταιγίδες, οι οποίες συνήθως προβλέπονται και παρακολουθούνται. Αυτό επιτρέπει στα αεροπλάνα είτε να τις αποφεύγουν είτε να προετοιμάζουν τους επιβάτες και το πλήρωμα εκ των προτέρων για την περίπτωση σε αναταράξεις, πράγμα που σημαίνει ότι ανάβουν οι ενδείξεις για τις ζώνες ασφαλείας πολύ νωρίτερα.
Αλλά ο πιο ακραίος τύπος αναταράξεων στον οποίο αναφέρεται ο Chris είναι γνωστός ως «αναταράξεις καθαρού αέρα» (CAT) και θεωρούνται πιο επικίνδυνες από τις κανονικές αναταράξεις, καθώς δεν υπάρχουν οπτικά προειδοποιητικά σημάδια, όπως τα σύννεφα.
Αυτή η αόρατη κατακόρυφη κίνηση του αέρα εμφανίζεται συνήθως στα 15.000 πόδια και πάνω από αυτά και συνδέεται κυρίως με το ρεύμα πίδακα.
Οι συγκεκριμένες αναταράξεις γενικά δεν μπορούν να ανιχνευθούν εκ των προτέρων, και ενώ τα ίδια τα αεροσκάφη μπορούν να αντιμετωπίσουν τις ακραίες αναταράξεις, ο πιλότος που μίλησε στο Skynews ότι η αδυναμία των πιλότων να τις ανιχνεύσουν είναι αυτό που αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή.
«Ένας από τους κινδύνους των αναταράξεων καθαρού αέρα είναι ότι μπορεί να είναι ύπουλες», λέει.
«Μπορεί απλά να ξεκινήσουν μέτριες και να γίνει σοβαρές ή μπορεί να συμβούν πολύ ξαφνικά και να γίνει σοβαρές από την αρχή. Δεν ξέρουμε πώς θα εμφανιστεί η διαβάθμιση της σοβαρότητας».
Επαναλαμβάνει ότι το ίδιο το αεροσκάφος είναι «συνήθως πολύ καλό στο να αντιμετωπίζει τις αναταράξεις» και τονίζει ότι εναπόκειται στον πιλότο να χειριστεί το περιστατικό.
Η Chris αναγνωρίζει ότι η εμπειρία των αναταράξεων είναι «πολύ ενοχλητική» για τους επιβάτες επειδή δεν έχουν «καμία απολύτως ένδειξη για το τι συμβαίνει».
«Εμείς στο θάλαμο διακυβέρνησης έχουμε λίγες περισσότερες ενδείξεις λόγω του γεγονότος ότι έχουμε όλα τα όργανα, ώστε να μπορούμε να εξετάσουμε το ρυθμό ανόδου και καθόδου και να δούμε τι συμβαίνει στο αεροσκάφος όσον αφορά την αύξηση ή την απώλεια ύψους ή την κίνηση των χειριστηρίων» προσθέτει.
«Έτσι, οι επιβάτες δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει, επειδή απλώς κοιτάζουν από το πλαϊνό παράθυρο και μας βλέπουν να ανεβοκατεβαίνουμε και να αισθάνονται ότι πηγαίνουν πάνω – κάτω».
