Η Ελλάδα και όχι μόνο , είναι «υποχρεωμένη» να διαπραγματεύεται με ένα σκληρά νεοφιλελεύθερο συσχετισμό δύναμης!
Αυτός ο συσχετισμός με αφορμή την συνεχιζόμενη εδώ και χρόνια κρίση “αποθεώνει” μονόπλευρα τη δημοσιονομική προσαρμογή ως λύση, γιατί την έχει μετατρέψει σε «εργαλείο» παράτασης της κερδοσκοπικής ομηρίας των χωρών που «εξυγιαίνει»!
Αυτή την πολιτική που διχάζει την Ευρώπη ,εμφανίζονται πλέον να αμφισβητούν δυνάμεις του προοδευτικού , σοσιαλιστικού , αριστερού ,ριζοσπαστικού και κομμουνιστικού χώρου !
Ανοίγονται χαραμάδες ελπίδας για το μέλλον της Ευρώπης!
Η αναγκαία λοιπόν διαπραγμάτευση και κατά συνέπεια οι συνακόλουθοι κυβερνητικοί συμβιβασμοί , σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ακυρώνουν τον σταθερό προσανατολισμό και τις δράσεις των προοδευτικών κομμάτων! Δηλαδή στην υποχρέωση τους να συμμετέχουν στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες αλλαγής της νεοφιλελεύθερης διχαστικής πολιτικής , στην ευρωπαϊκή ένωση και στη χώρα!
Κατά συνέπεια η συμμετοχή στους κοινωνικούς και πολιτικους αγώνες στην Ελλάδα και στην Ευρώπη για αλλαγή , όχι μόνο του σχεδίου εξόδου από την πολυετή κρίση , αλλά και των συσχετισμών δύναμης στην Ευρωπαϊκή Ένωση , μπορεί για τα παρακολουθήματα του νεοφιλελευθερισμού να είναι ξένη ως προς τις αρχές ,τον ρόλο και την αποστολή τους , όμως στον αντιποδα είναι δομικό στοιχείο της ύπαρξης πραγματικών σοσιαλιστικών ,αριστερών και προοδευτικών κομμάτων!
Οι κινητοποιήσεις λοιπόν που εκδηλώνονται στην Ελλάδα και όχι μόνο , έχουν αποδέκτες και τις κυβερνήσεις των δανειστών ,και των δανειζόμενων!
Στέλνουν μηνύματα για τα περιεχόμενα των πολιτικών και εξοπλίζουν με στήριξη τις δυνάμεις που επιμένουν να διεκδικούν μεταρρυθμίσεις που στοχεύουν στην ανάπτυξη και όχι απλά στη δημοσιονομική ομηρία!
Γιατί επιτέλους πρέπει να γίνει διακριτός ο διαχωρισμός των αναγκαίων τομών και αλλαγών που αφορούν τη στήριξη και τη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης , από τις δήθεν «δημοσιονομικές υποχρεώσεις» που επιβάλλει ο σκληρός νεοφιλελεύθερος πυρήνας προκειμένου να ανακατανέμει μερίδια αγοράς και οικονομικής δραστηριότητας σε λίγους..
Προς τι λοιπόν η επιθετική ρητορεία των παρακολουθημάτων του νεοφιλελευθερισμού και των επικοινωνιακών τους εκφράσεων ,ώστε να θεωρούν περίπου έγκλημα την υποχρέωση όλων των πραγματικά προοδευτικών δυνάμεων να καλέσουν την κοινωνική βάση τους να συμμετέχουν στους κοινωνικούς αγώνες?
Προφανώς κατανοούν ότι οι αλλαγές που διεκδικούνται , είναι ξένες με την δικιά τους αποστολή!
Και σε συνδυασμό με τις διεργασίες σε χώρες της Ευρώπης φαίνεται να κυριαρχούνται από ένα αίσθημα τρόμου που επιχειρούν να το μεταφέρουν ως δήθεν πρόβλημα ανασφάλειας των πολίτων!
Όμως ούτε η επικοινωνιακή καταιγίδα τρομοκράτησης των πολίτων ,ούτε η «κριτική» που στοχεύει στη παλινόρθωση μια πολιτικής που πολλαπλασίασε τον κοινωνικό διχασμό πείθουν!
Τα λάθη ,οι παραλήψεις και οι αδυναμίες της κυβέρνησης σε θέματα διαπραγμάτευσης και άσκησης κυβερνητικού έργου που είναι πλέον υπαρκτά , προϋποθέτουν την κριτική και συμμετοχή σε αγώνες που κλείνουν την πόρτα στα εγχειρήματα παλινόρθωσης «οικουμενικών» σχημάτων , άκριτης αποδοχής ενός νεοφιλελεύθερου σχεδίου που βάθαινε την κρίση!
Οι προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη συγκροτούν πολιτικες συμμαχίες , προγραμματικές , με ευδιάκριτο το μέτωπο αντιπαράθεσης στα σχέδια που δίχασαν την κοινωνία ,μίκραιναν τη παραγωγική βάση και τη δημοκρατία!
Οι σοσιαλιστές ,οι αριστεροί ,οι ριζοσπάστες οι προοδευτικοί σχηματισμοί , έχουν πολλούς λόγους να συμμαχούν για να ξαναφέρουν χαμόγελο ανάπτυξης , συνοχής και δημοκρατίας στη Ευρώπη και τις χώρες της!
του Χάρη Τσιόκα
